Groen Gebladerte

Je bent wat je leest. Onder dit motto duikt Tom De Cock ongeneerd in de boekenkast én ziel van acht beloftevolle schrijvers uit Vlaanderen en Nederland. In een onderhoudend gesprek schetst Tom de drijfveer van deze jonge debutanten op weg naar de top. In de intimiteit van hun eigen woon- of schrijfkamer hebben ze het samen over lezen en leven.

Hoeveel hybride multitransimmersivemedia-regisseurs ken jij? Lisa Weeda is een force of nature, die experimenteert met vertelvormen, van literatuur tot virtual reality. Haar debuutroman Aleksandra is gebaseerd op het bijzondere verhaal van haar Oekraïense grootmoeder; een epische familievertelling over een land en een stamboom die voortdurend door oorlog en geopolitiek doorkruist worden. In een heel originele, eigen stijl.

De Vlaamse Amanda Gorman, en dan vooral wat haar stijl betreft. Studeert rechten in Antwerpen, waar ze ook Campusdichter is. Ze brengt beeldende, zinderende slam poetry die bol staat van filosofische beelden en epische observaties, en altijd vergezeld door haar dansende handen. Kondigde begin mei aan dat ze aan een eerste dichtbundel werkt die in 2022 zal verschijnen bij Vrijdag.

Dries Muus schreef eerder voor onder meer De Correspondent. Boekenrecensent voor Het Parool, deed meer dan een decennium over dit boek, dat een hervertelling is van zijn eigen jeugdtrauma. Boeiende inkijk in de psychologie van een tiener die niet aan de verwachtingen voldoet â of is zelfs dat maar schijn? En er is die eeuwige vraag: waar blijven die openlijke homoseksuele topvoetballers?

Vincent is 37 en woont in Amsterdam. Neerlandicus van opleiding. Tot hij besliste om voluit voor schrijven te gaan. "De grijzen" is één van de meest bejubelde debuutromans van het jaar. Werkelijk elke recensie is lovend, verwonderd bijna. Een sterke roman over kwaad, waarheid, anonimiteit, verdwijnen. Met als decor een zelf verzonnen universum, dat aan elkaar hangt van de duistere geschiedenissen en steden zonder naam. Een vormexperiment met een prikkelende diepgang.

"De schaduw van wat zo graag in de zon was blijven staan" (2020, Poëziecentrum) Een opgemerkt poëziedebuut over de bijwijlen toxische rol van mannelijkheid in onze ziel en onze samenleving, over sterfelijkheid en vergankelijkheid. Over hoe we niet mogen opkroppen, niet mogen verengen. Mattijs (28) is gediplomeerd auteur, schrijft voor het literaire magazine Kluger Hans en werkt als communicatieverantwoordelijke voor het Departement Cultuur, Jeugd en Media van de Vlaamse Overheid.

Ibe Rossel (22) is niet zoals andere studenten: ze dweept met Shakespeare, en de bibliotheek op haar kot voorziet haar vriendenkring van kwaliteitslectuur. Haar debuut is een inspirerende mix van filologie, millennial-columns en autobiografie. Aan de hand van zes grote (en heel erg dode) auteurs als Austen en Salinger gidst Ibe ons door levenslessen, anekdotes en literaire wetenswaardigheden. En zo pleit ze voor een nieuwe, eigentijdse lezing van die oude klassiekers.

Sholeh Rezazadeh (1990) studeerde geneeskunde in Iran, omdat het moest van thuis. Maar haar grote droom was schrijven. Die maakte ze pas waar toen ze in 2015 naar Nederland verhuisde, en meteen ook onze taal leerde. In 2018 won ze haar eerste literaire prijs. Dit jaar verscheen haar debuut "De hemel is altijd paars", dat intussen al aan de zesde druk zit. Ze voegt een zinnelijke, melodieuze maar ook breekbare dimensie toe aan het Nederlands.

Hans Depelchin (1991) is deeltijds leerkracht Woord. Op alle andere momenten is hij podiumperformer, toneelschrijver en sinds kort ook romancier. Zijn woelige stadsroman "Weekdier" graaft diep in de psychologie van vijf personages uit dezelfde straat, die worstelen met een veelheid aan demonen, inclusief zichzelf. Hij werkt intussen aan een nieuw boek, waarvoor hij met de tent de Elbe afreisde van bron tot monding. Er komt ook een poëziebundel en een essayreeks rond vaderschap.

"Het leven kan zo mooi zijn dat het pijn doet", zegt Joost Oomen. De vrolijkste dichter van Nederland en verre omstreken brengt dit najaar z’n romandebuut uit: 'Het Perenlied'. Een magisch-realistisch boek dat zich niet laat samenvatten, net als Joost Oomen zelf. Hij treedt graag op met z’n band en doopt het publiek dan met meloensap. Ook in de podcast 'Groen Gebladerte' laat Oomen zien dat ie niet vies is van absurditeit.