Babel. Rzeczpospolita Multi-Kulti - Radio TOK FM

Jesteśmy nadal w Wilnie w którym reprezentanci różnych wyznań sięgają po czyjeś ikony, czyjeś zwłoki, w końcu nawet czyjeś biografie. W tym odcinku również pojawi się spolszczony Turek, post - Polak i niemiecki luteranin budujący prawosławną cerkiew. Dowiemy się też, że za 12 groszy możemy wziąć w leasing konia, przynajmniej tak chciał Stanisław August.

Zostajemy w Wilnie. Byliśmy w Trójcy Świętej w Celi Konrada, a dzisiaj przejdziemy na drugą stronę ulicy Ostrobramskiej i pokażemy prawosławny monaster i cerkiew Św. Ducha. Przypomnimy czasy kiedy prawosławie kontratakuje reformację w języku… polskim i ukraińskim. Pokażemy też „zdrajcę” - Janusza Radziwiłła, w pozytywnym świetle. Nie zabraknie wątków; rumuńskich, albańskich, serbskich, tureckich i tatarskich. A ataki (nie tylko słowne) kacerzy sprzymierzonych ze schizmatykami przeciwko katolikom nadadzą dzisiejszemu odcinkowi niezbędnej energii.

Bez obaw! Zaczniemy od Matki Boskiej Ostrobramskiej choć pojawi się wątek flamandzki, ale płynnie przejdziemy do pytań zasadniczych. Czy lepiej oddać drogi kielich mszalny, czy stracić dłoń i zostać świętym? I czy można pić alkohol obok ogolonego torsu małpy z doszytym ogonem pstrąga?

Nie potrafiliśmy się zdecydować. Czy Poleszucy są Polakami wyznania prawosławnego czy innym narodem, a może w ogóle nie są żadnym narodem… a szkoda, bo ci obywatele II RP, egzotyzowani i polonizowani padli ofiarą długofalowej dyskryminacji. Kiedy we wrześniu '39 Polska została zaatakowana – nie postrzegali tego jako dramat.

Nadal jesteśmy na Polesiu pośród świętych, z których część to święci – męczennicy. Nie obejdzie się zatem bez wspominek o rozlanej krwi, ale za to dużo w tym odcinku także inwestycji, modernizacji i nowoczesności. Niektóre miejsca niektórym ludziom kojarzą się nawet z Holandią, co nie zmienia faktu, że zasiedlają te tereny Pińczucy, czyli nasi Indianie. Uwaga! Audycja zawiera lokowanie produktu, a dokładnie: wosku, miodu, skór oraz wódki. Oczywiście wszystko z Polesia.

Dzisiaj wyruszamy na Polesie, stereotypowo postrzegane jako prowincjonalne i zaniedbane. Tymczasem poleskie błota, to ojczyzna wielu arystokratycznych rodów, ważna kraina w historii Polski, Białorusi i Ukrainy. Co nie zmienia faktu, że w tym odcinku pojawią się kołtuniaste dziady, czuć będzie pleśnią i zgnilizną, a przyszłość poznamy grzebiąc w baranich trzewiach.

Bohaterowie dzisiejszego odcinka to Władysław Opolczyk oraz Matka Boska Częstochowska, a dokładnie jej podobizna. Spróbujemy umocnić historyczną przynależność Opolszczyzny do Polski… ale nam nie wyjdzie. Pojawi się krótkowzroczny awanturnik oraz recepta na szybką karierę w spółkach Skarbu Państwa. Poza tym: napady rabunkowe na tle religijnym oraz szaman z Haiti z rumem i mocnymi papierosami przed wizerunkiem Matki Boskiej.

Co najmniej co 10-ty obywatel w II RP był Ukraińcem. Stąd też w dwudziestoleciu międzywojennym funkcjonowały ukraińskie partie, gazety, organizacje, grupy literackie, a jeden z Ukraińców został nawet wicemarszałkiem polskiego Sejmu. W tym odcinku usłyszymy o szalonych ideach, o politycznych debatach, o zmianach wyznania, często z powodów matrymonialnych, ale też o ikonie ukraińskiego nacjonalizmu, której praca w nocnych klubach nie przeszkodziła zostać... nauczycielką. Będzie też zabójstwo na tle kanonicznym, czyli archimandryta zabija arcybiskupa. Wystrzałem z pistoletu.

Nie można wyobrazić sobie polskiej kultury, nauki i techniki bez postaci Żydów i Niemców, ale okazuje się, że związki wielu z nich z Ukrainą tworzą z naszej części Europy prawdziwą Rzeczpospolitą multi-kulti. Taki też podtytuł ma nasz podcast. W dzisiejszym odcinku powiemy między innymi o piwnym pociągu na Krym, przedsiębiorcy - lewaku z Ukrainy, o ojcu polskiej etnografii, który pragnąc zostać Polakiem dowodził, że pochodzi z Kołobrzegu… czyli od ludności żyjącej koło brzegu. Ujawnimy też, kto chodził w Warszawie do szkoły z Chopinem.

Dzisiejszy odcinek zaludniają postacie Włochów, Francuzów i... Niemców, którzy projektują największe polskie zabytki. Architekci zostawili wiele dzieł również na terenie obecnej Ukrainy. Wpadniemy do Drezna obejrzeć polsko-litewsko-saskie herby na fasadzie Hofkirke. Usłyszymy przestrogę dla imprezowiczów, kiedy okaże się, że "zabawy urządzane z anarchiczną wspaniałością przez srogiego rozpustnika" często kończą się bankructwem.