Aflevering 281 - Anna de Vriend

Aflevering 291 - Anne Wenzel

Aflevering 290 - Josse Pyl

Voor Josse Pyl is onze omgeving te lezen als één groot web van taal: van letterlijke woorden, maar ook van symbolen, lijnen of klanken. En zelfs gedachten die in het onderbewuste ontstaan, krijgen op een bepaald moment de gedaante van taal. In zijn objecten, tekeningen en installaties zoekt Josse naar de beeldende vorm die je aan dit web van taal zou kunnen geven. Dat resulteert bijvoorbeeld in de installatie Can’t see my tongue. Op grote witte brokstukken van gips zijn reliëfs aangebracht: zwierige letters, een strip-achtig poppetje met een opengesperde mond als hoofd, tanden, iets dat lijkt op een geschreven zin zonder spaties - alles dwarrelt over elkaar heen. Of een tekeningenreeks, met onder meer het silhouet van een vallend mannetje, met gekleurde leestekens in zijn binnenste, een grote grijnzende tand, letters die uit de lucht lijken te vallen en een geïsoleerde kies waarin weer die aaneengeschreven zin opduikt. De mond en tanden nemen als portaal en producent van de spraak sowieso een prominente plek in in het werk van Josse, bijvoorbeeld als een reeks tanden samen een enorme letter op de muur vormt. Zijn tekeningen, sculpturen en video’s bevinden zich ergens tussen tekst en object - en als ze samen in een ruimte worden geplaatst, ontstaat er een volstrekt eigen grammatica.

Aflevering 289 - Wouter van der Giessen

Wouter van der Giessen doet interventies in de openbare ruimte, vaak met objecten die je op straat tegenkomt: een zwerm van gele opklapborden, met daarop ‘caution: work in progress’, drie grote parasols die zijn dichtgenaaid zodat ze op tollen lijken, of flexibele speeltoestellen die door het hek van een voortuin kronkelen. Door op te vallen en af te wijken, leggen zijn werken bloot wat de gangbare conventies in de buitenruimte zijn, soms zelfs al voordat ze überhaupt gemaakt zijn: in een digitale schets deed Wouter het voorstel om een zes meter hoge Dixie in een vijver in Zoetermeer te laten plaatsen. Het leverde hem een berg aan verontwaardigde reacties op, die er tegenwoordig bij lijkt te horen als je een kunstwerk in de openbare ruimte wilt plaatsen. Als het aan Wouter ligt maakt hij dat niet meer mee, want na zijn burn-out hoeft de stress van het werken in de openbare ruimte van hem niet meer zo nodig.

Aflevering 288 - Ruben Mols

Ruben Mols maakt objecten en installaties die gaan over de relatie tussen de fysieke en digitale wereld, met name over de vraag hoe we als mens geconditioneerd worden door technologische apparaten. Zo bestaat recent werk van Ruben uit opslag- en verhuisdozen met afdankertjes uit onze jonge digitale cultuur: een uitvergrote houten Tamagotchi ,of oversized houten floppydisks. Op het werk Umwelt zien we het silhouet van een goudvis in een kom, regel voor regel opgebouwd uit zwarte leestekens tegen een witte achtergrond - zoals de plaatjes online gemaakt werden voordat er gifjes, of zelfs jpegs waren. En in het mysterieuze werk Substrate IV - Thinksystem V1 zien we een sierlijk gebogen metalen frame, met er middenin een rechthoek die doet denken aan de hard plastic zijwand van een computerkast, inclusief voorgevormde montagekruisjes, uitsparingen, luchtgaten en verbindingsstukjes. Hoewel Rubens werken duidelijk verwijzen naar digitale zaken, zijn ze dat zelf allerminst: er is in de verste verte geen beeldscherm te bekennen.

Aflevering 287 - Thijs Ebbe Fokkens

Thijs Ebbe Fokkens maakt grote installaties, die qua uitstraling passen bij domeinen waar de mens grip zoekt op de mysteries van ons leven, zoals wetenschap of religie. Hij geeft ze bijvoorbeeld het uiterlijk van een archeologische opgraving, met als verschil dat wat wordt opgegraven uit de toekomst lijkt te komen, in plaats van uit het verleden. Of hij laat je via een houten stellage afdalen in een sluis, met een metershoge watermassa aan de andere kant, om een fysieke ervaring te koppelen aan het abstracte idee van dreigend water dat door klimaatverandering op ons af zou kunnen komen. De kleine offers die op de stellage geplaatst zijn, versterken het rituele karakter van het werk. Zo fungeren Thijs' installaties als plek om te reflecteren en toekomstscenario's te verbeelden.