Architectenweb Podcast

Iedere transformatie is een nieuwe puzzel die opgelost moet worden. Omdat de beste oplossingen regelmatig buiten de gebaande paden liggen, bieden transformaties veel ruimte voor innovatie, ziet architect Menno Kooistra van Elephant. Bij de transformatie van een voormalig bankgebouw tot woongebouw keerde hij de ontsluiting als het ware binnenstebuiten. Woongebouw De Voortuinen heeft nu, in plaats van een enkele centrale liftkern, nu vier kleine liftkernen aan de gevel. Die oplossing bleek veel een veel efficiënter.

Deze podcast is mede mogelijk gemaakt door AGC.

Drie transformatieprojecten van Elephant komen langs in de podcast. Allereest de transformatie van de drie silo’s op Zeeburgereiland in Amsterdam tot gebouw met een gemengd programma. Vervolgens de transformatie van het voormalige hoofdkantoor van de Postbank in Amsterdam tot woongebouw De Voortuinen. En tenslotte de transformatie van het voormalige kantoorgebouw van ingenieursbureau Fluor in Haarlem tot woongebouw met lofts.

Elk van deze opgaven vroeg om zijn eigen innovaties om tot de beste transformatie te komen, legt architect Menno Kooistra van Elephant uit. Bij de transformatie van de silo’s op Zeeburgereiland is een heel abstracte gevel ontwikkeld om de nieuw opbouwen te laten ‘rijmen’ met de silo’s van de voormalige rioolzuivering eronder. In die opbouwen komen kantoorruimtes. Ter hoogte van het dak van de oude silo’s worden de abstracte opbouwen ‘ingesnoerd’ om daar een serie van publieke ruimtes te maken. De bruggen die deze publieke ruimtes straks met elkaar verbinden, bestaan nu al als verbinding tussen de daken van de oude silo’s.

Bij de transformatie van het voormalige hoofdkantoor van de Postbank, in het westen van Amsterdam, merkte Kooistra dat de oude liftkern veel te ruim bemeten was voor zijn nieuwe functie als woongebouw. Wat als de stijgpunten niet in het midden van de woontoren zouden zitten, maar verspreid langs de gevel? Dit bleek de plattegrond veel en veel efficiënter te maken. In plaats van twee liften waren weliswaar vier liften nodig, maar dat stond niet in verhouding tot de vele extra vierkante meters die zo beschikbaar kwamen. De liften aan de gevels zorgen daarbij voor nieuwe flexibiliteit, benadrukt Kooistra herhaaldelijk in de podcast. Vanuit de lifthal kun je zo je woning in, maar dat kan ook via het zeer diepe rondlopende balkon. Daar kunnen eenvoudig extra voordeuren gemaakt worden. Voor een praktijk aan huis, voor een ouder waarvoor gezorgd wordt, voor een kamer die verhuurd wordt… het gebouw biedt wat oneindig veel mogelijkheden…

De transformatie van het voormalige kantoorgebouw van ingenieursbureau Fluor in Haarlem vormde vervolgens weer een heel andere opgave. Het gebouw had een prachtig betonnen casco met paddestoelkolommen en een vrije verdiepingshoogte van 3,6 meter. Maar het gebouw was ook maar liefst 35 meter diep. Vandaar dat de ontwikkelaar van het gebouw het binnenhof eigenlijk al ingetekend had. Maar juist op deze plek, in het Haarlemse stadsdeel Schalkwijk, zag Kooistra kansen voor casco lofts met weliswaar een eenzijdige oriëntatie maar daardoor ook een surplus aan betaalbare ruimte. De kwaliteit van de enkele gevel heeft Kooistra vervolgens gemaximaliseerd. Deze is volledig van glas en knikt naar buiten om serres te vormen – zodat bewoners toch uitzicht hebben in de breedte. Ook is de gevel, die Kooistra met zijn team ontwikkelde, volledig te openen, zodat iedere loft omgetoverd kan worden tot een grote loggia.

De stevige draagconstructie en diepte van het gebouw maakt het vervolgens mogelijk om op het dak een bijzonder groene daktuin aan te leggen. In plaats van individuele buitenruimtes hebben de bewoners van het gebouw zo straks een grote gezamenlijke daktuin.

Toren van Babel is een maandelijkse serie binnen de Architectenweb Podcast. Hierin praat architect Daan Roggeveen (MORE Architecture) met ontwerpers, ontwikkelaars en andere experts die allemaal hun eigen perspectief hebben op hoogbouw. Doel is het antwoord vinden op de vraag: hoe maak je nu een echt goed hoog gebouw? De gast deze maand is Anjelica Cicilia, director acquisitie & ontwikkeling bij Syntrus Achmea.

In het gesprek vertelt Anjelica onder andere over de kansen van hoogbouw bij verstedelijking, over duurzame verdichting en over wat zij als belegger belangrijk vindt in hoogbouwprojecten.

Anjelica vertelt over haar achtergrond als stedenbouwkundig ontwerper en wat haar achtergrond als ontwerper haar brengt in haar huidige werk.

En we hebben het over de betaalbaarheid van hoogbouw aan de hand van het project Justus in de Amsterdamse Sluisbuurt. Deze toren met middenhuur woningen is ontworpen door de Architekten Cie. en realiseert Syntrus Achmea samen met JP van Eesteren. Want is het eigenlijk wel mogelijk om met een middenhuur in hoogbouw te wonen? Luisteren dus!

Toren van Babel wordt mede mogelijk gemaakt door Stichting Hoogbouw.

Idee & Presentatie: Daan Roggeveen (MORE Architecture)
Productie & Techniek: Lieven Heeremans
Muziek: Job Roggeveen
Reacties: [email protected]

Het beeld bij de podcast toont woontoren Justus in de Sluisbuurt in Amsterdam. De toren is ontworpen door de Architekten Cie., de impressie is gemaakt door Absent Matter.

Natuurinclusief, klimaatadaptief, circulair en energiepositief… de ambitie rond het nieuwe gebouw voor de Aeres Hogeschool in Almere was meervoudig en dat heeft een intelligent en veelzijdig ontwerp opgeleverd. In de eerste aflevering in een nieuwe serie rond duurzaam ontwerpen en bouwen, in samenwerking met de BNA, een gesprek met architecten Wilco Scheffer en Gert Jan Samsom van BDG Architecten over hun aanpak bij dit project.

In de oostgevel en een deel van de zuidgevel hebben maar liefst 11.000 planten een plek gekregen. In de westgevel en zwevend boven het dakterras zijn in glazen lamellen in totaal 700 PV-panelen opgenomen. De hoge duurzame ambities hier zijn voor iedereen direct zichtbaar.

Het gebouw staat in Almere op de oever van het Weerwater, op het terrein waar komend halfjaar de Floriade plaatsvindt. De gridstructuur van deze tuinbouwtentoonstelling bood de hogeschool een relatief kleine kavel. Om het 4.000 vierkante meter grote programma hier een plek te kunnen geven, moest de hogeschool daarom wel de hoogte in. Het relatief kleine dak betekende vervolgens weer dat bijna de helft van de gewenste zonnepanelen in de gevel terecht kwam. De hoogte bood daarbij ook de kans om hier echt een grote groengevel te realiseren..

Het thema van de Floriade is ‘Growing Green Cities’. Dit gebouw laat goed zien wat op dat vlak mogelijk is, vindt Architect Wilco Scheffer: in onze grote steden zouden dergelijke gebouwen zeer op hun plek zijn. Hier matcht de natuurinclusieve architectuur ook met de opleiding die in het gebouw gevestigd is: ‘Food, Nature & Urban Green’.

In de podcast gaat architect Gert Jan Samsom in op de engineering van de groengevel en hoe deze is opgebouwd. Uiteindelijk bestaat hij uit allerlei inheemse planten, die in de achterconstructie automatisch van water worden voorzien. Daarbij zijn in de gevel nestkastjes voor vogels, insecten en vlinders opgenomen.

Binnen loopt het groen door in een route die vanaf het maaiveld omhoog slingert naar het dak. De ‘groene long’, noemt architect Gert Jan Samsom dit graag. Al dat groen heeft een positief effect op het welzijn van mens en dier, benadrukken de architecten, en de studenten op deze opleiding onderzoeken dat ook.

In de verdere materialisering van het gebouw was circulariteit het centrale thema. De gevels, waar geen groen in is opgenomen, hebben een bekleding gekregen van biocomposiet.De houten vloeren in de ‘groene long’ zijn gemaakt van sloophout. In de toegepaste kanaalplaatvloeren, die losmaakbaar gemonteerd zijn op een modulaire staalconstructie, is zoveel mogelijk betongranulaat opgenomen.

De aanbestedingsregels zitten circulair ontwerpen en bouwen soms wel in de weg, ondervonden de architecten. Het is daardoor niet mogelijk om al voor het feitelijke moment van aanbesteden al materialen en producten uit gesloopte gebouwen te reserveren. Hergebruikte kozijnen of hergebruikt glas kun je dan niet toepassen, legt Scheffer uit. Want wat je in de gevel toepast hangt bijvoorbeeld samen met de installaties die je toepast. Al tijdens de ontwerpfase moet duidelijk zijn hoe de gevel precies opgebouwd wordt – als dat pas in de bouwfase duidelijk wordt is dat te laat.

In de podcast zoomen Scheffer en Samsom tenslotte nog uit. Het liefst ontwerpen ze gebouwen met bijna geen installaties. De vele passieve elementen in het ontwerp van de Aeres Hogeschool illustreren die ambitie. Tegelijkertijd hopen de architecten in de toekomst meer hout toe te kunnen passen in gebouwen. Maar duurzaamheid begint toch altijd bij het ontwerp van een goed, robuust en flexibel casco. Dat is altijd de basis geweest van hun ontwerpen, benadrukken de architecten, en zal dat ook blijven.

Deze podcast wordt mede mogelijk gemaakt door de BNA.

Toren van Babel is een maandelijkse serie binnen de Architectenweb Podcast. Hierin praat architect Daan Roggeveen (MORE Architecture) met ontwerpers, ontwikkelaars en andere experts die allemaal hun eigen perspectief hebben op hoogbouw. Doel is het antwoord vinden op de vraag: hoe maak je nu een echt goed hoog gebouw? De gast van deze maand is architect Diederik Dam van Dam & Partners.

In het gesprek vertelt Diederik onder meer over de ruime ervaring van zijn bureau met hoogbouw en gaat hij uitgebreid in op het hoogste gebouw van Nederland: de Zalmhaventoren. Hij vertelt over de geschiedenis van het plan, over de bouwmethode en over de veranderende ambities van de stad.

We spreken ook over de nieuwe houten toren die Dam & Partners heeft ontworpen op de Zuidas in Amsterdam en hoe innovatie onderdeel is van de hedendaagse ontwerppraktijk.

Diederik vertelt ook over zijn positie als de derde generatie architect in zijn familie en hoe hij het bureau van zijn vader heeft overgenomen. Tenslotte reflecteren we op de veranderende rol en positie van de architect. Luisteren dus!

Toren van Babel wordt mede mogelijk gemaakt door Stichting Hoogbouw.

Idee & Presentatie: Daan Roggeveen (MORE Architecture)
Productie & Techniek: Lieven Heeremans
Muziek: Job Roggeveen
Reacties: [email protected]

Een gesprek van een uur over maar één project: de tijdelijke huisvesting van de Eerste Kamer. Een gesprek tussen Michiel van Raaij, hoofdredacteur van Architectenweb, en Floris Cornelisse, architect en partner van Happel Cornelisse Verhoeven Architecten, over de tradities van dit parlementaire instituut, over het ontwerpproces en over de betekenis van tijdelijkheid.

Gedurende de verbouwing van het Binnenhof is de Eerste Kamer tijdelijk gehuisvest in Huis Huguetan en de bouwdelen daarachter uit de jaren tachtig. In haar ontwerp smeedt Happel Cornelisse Verhoeven Architecten die delen opnieuw aan elkaar door het motief van de stijlkamers uit het voormalige stadspaleis te vertalen naar eigentijds stijlkamers in de andere bouwdelen, waarbij de plenaire zaal voor de Eerste Kamer opgevat kan worden als de grootste stijlkamer.

De plenaire zaal in deze tijdelijke huisvesting heeft op verzoek van de senatoren dezelfde lagerhuisopstelling gekregen als de plenaire zaal in het Binnenhof. Deze zaal is echter wel 70% kleiner, wat Happel Cornelisse Verhoeven Architecten onder andere opgelost heeft door de tafels en bankjes voor de senatoren net wat compacter te maken.

In de podcast gaat architect Floris Cornelisse in op allerlei aspecten van het ontwerp en het proces dat daarheen leidde. De tijdelijkheid van het ontwerp speelt daarbij overal een rol en bepaalt voor een belangrijk deel ook de uitstraling ervan. Ook gaat de architect uitgebreid in op de toegepaste kunst in de plenaire zaal en op de gevel van het bouwdeel uit de jaren tachtig. Tenslotte kijkt Cornelisse ook vooruit naar het ontwerp voor het Stadhuis van Groningen, waarin een aantal motieven uit dit ontwerp terugkomen.

Toren van Babel is een maandelijkse serie binnen de Architectenweb Podcast. Hierin praat architect Daan Roggeveen (MORE Architecture) met ontwerpers, ontwikkelaars en andere experts die allemaal hun eigen perspectief hebben op hoogbouw. Doel is het antwoord vinden op de vraag: hoe maak je nu een echt goed hoog gebouw? De twaalfde gast in deze serie is stedenbouwkundige Wouter Veldhuis, partner bij MUST Stedenbouw en Rijksadviseur voor de Fysieke Leefomgeving.

In het gesprek vertelt Wouter over de rol van het College van Rijksadviseurs en haar agenda ‘De 22e eeuw begint nu’. We bespreken hoe hoogbouw bij kan dragen aan de stad en aan de ruimtelijke ordening in Nederland.

Ook praten we over Amsterdam Nieuw-West, de bakermat van moderne stedenbouw in Nederland. We hebben het over de zowel persoonlijke als professionele geschiedenis die Wouter daar heeft, over galerijflats als hoogbouwtype, en over de sociologische benadering van stedenbouw. Ook hebben we het over de verdichting van de bestaande stad en het vitaler maken van wijken en leefomgevingen. Luisteren dus!

Toren van Babel wordt mede mogelijk gemaakt door Stichting Hoogbouw.

Idee & Presentatie: Daan Roggeveen (MORE Architecture)
Productie & Techniek: Lieven Heeremans
Muziek: Job Roggeveen
Reacties: [email protected]

​Het beeld bij de podcast toont de 'hoogbouw' aan de Burgemeester Hogguerstraat op de noordoever van de Sloterplas in Amsterdam Nieuw-West. Het beeld is afkomstig van Stadsarchief Amsterdam.

De partners van Hilberink Bosch Architecten wonen en werken vanuit een monumentale boerderij net buiten Den Bosch. Waar het woondeel van de boerderij nog zijn oude vorm heeft, daar is het werkdeel van de boerderij getransformeerd tot een grote open kantoorruimte. Onder de oude balken van de boerderij werken ze met een team van vijftien architecten aan woningbouwopgaven door het hele land.

Bij de bouw van boerderijen was het ooit de gewoonte om het hout, dat in de toekomst wel eens nodig zou kunnen zijn, in de vorm van bomen alvast aan te planten. Daaraan moesten architecten Annemariken Hilberink en Geert Bosch denken toen er zeven eiken op hun erf gerooid moesten worden en ze op precies dat moment rondliepen met het idee om een nieuwe schuur te realiseren. Wat als ze die eiken daarvoor zouden gebruiken? En wat als ze niet alleen het hardste en binnenste deel van de boomstammen zouden gebruiken, maar ook alles daaromheen?

In de podcast vertellen de architecten waar ze tegenaan liepen in de realisatie van dit ogenschijnlijk eenvoudige idee. Voor de schuur bleken nog iets meer boomstammen nodig dan de genoemde zeven. Op het landgoed, waar de boerderij onderdeel van uitmaakt, was gelukkig meer hout beschikbaar. Al dat hout is vervolgens ter plekke verzaagd en verwerkt. Daarbij schuwden de architecten het experiment niet. Zo is het hout nat verwerkt, daarbij rekening houdend met latere krimp, en zijn dus werkelijk alle delen van het hout gebruikt, ook die delen die vervuild waren met ijzer. Al dat hout heeft een prachtige constructie opgeleverd, met een houten gevel en een dak uit houten leien. De betonnen vloer hebben de architecten hier en daar wat omhoog getrokken om borstweringen en een keukenblad te maken. Maar in dat beton is de afdruk van de houten bekisting dan wel weer zichtbaar. Ook is op de kopgevels schors in de bekisting opgenomen – wat onbedoeld deels in het beton is achtergebleven.

Zelf omschrijven Hilberink en Bosch hun werk als een combinatie van ‘herkenning’ en ‘vervreemding’. De architectonische vormen en typologieën zijn herkenbaar, maar het element van vernieuwing dat eraan toegevoegd wordt, zorgt ook altijd voor enige vervreemding, of met een ander woord voor verwondering. Dat begrippenpaar is zeker van toepassing op de door hen ontworpen schuur en kan daarnaast ook toegepast worden op de vele woningbouw die de architecten ontwerpen.

Op Strijp R herinnert niet zoveel meer aan de geschiedenis van de plek. Een oude leidingstraat, een oud fabrieksgebouw en een oud pompgebouw staan er nog. Maar het is vooral een gewone woonwijk aan het worden. En Annemariken Hilberink en Geert Bosch vonden dat jammer, misten vooral ook de oude schaal, en stelden voor om, op de plek waar voorheen de beeldbuizenfabriek stond, die fabriek in woningbouw als het ware terug te bouwen. Die fabriek had iedere vijftien meter een sheddak, en dat elf keer. Dat hebben de architecten nu teruggebouwd, waarbij het stramien gehalveerd is, zodat woningen van 7,5 bij 7,5 meter ontstonden. Daarbij is het ene huis wat kleiner en is het andere huis juist wat groter, met een enorm dakraam op het noorden – een interessante atelierruimte of thuiswerkplek.

In de volksbuurt Orthen Links heeft Hilberink Bosch Architecten 175 sociale huurwoningen ontworpen en deze moesten worden gerealiseerd door een conceptbouwer. In de podcast leggen de architecten uit dat dat helemaal niet hoeft te betekenen dat in de architectuur maar weinig mogelijk is. Door de woning af en toe een kwartslag te draaien, zijn in de buurt bijvoorbeeld ook brede en ondiepe woningen gerealiseerd. Dat heeft als voordeel dat zo ook af en toe de woonkamer aan de straat ligt. Waar die bij de standaard, diepe woningen altijd aan de tuinzijde ligt. Dat is goed voor de sociale veiligheid. En verder zijn de woningen ook allemaal voorzien van een betonnen bankje, met een opening voor een plant, en zijn de woningen voorzien van betonnen luifels en ornamenten.

Toren van Babel is een maandelijkse serie binnen de Architectenweb Podcast. Hierin praat architect Daan Roggeveen (MORE Architecture) met ontwerpers, ontwikkelaars en andere experts die allemaal hun eigen perspectief hebben op hoogbouw. Doel is het antwoord vinden op de vraag: hoe maak je nu een echt goed hoog gebouw? De elfde gast in deze serie is geveladviseur Dominique Vosmaer, mede-oprichter van Frontwise Facades.

In de podcast vertelt Dominique onder andere over de rol van de geveladviseur in het ontwerpteam, haar ervaringen in Londen, en over het feit dat Nederland een laagbouwland is. Ze legt uit dat hoogbouw in Nederlandse steden echt anders is dan hoogbouw in traditionele hoogbouwsteden als London, New York en Hong Kong. We hebben het over de specifieke eisen die worden gesteld aan hoogbouwgevels, en over innovaties in het veld. En we spreken over de missie van Frontwise Facades het versnellen van de transitie naar circulaire en duurzame gevels.

Toren van Babel wordt mede mogelijk gemaakt door Stichting Hoogbouw.

Idee & Presentatie: Daan Roggeveen (MORE Architecture)
Productie & Techniek: Lieven Heeremans
Muziek: Job Roggeveen
Reacties: [email protected]

De bij deze podcast getoonde beelden laten het project The Modernist in Rotterdam zien. Dit project wordt ontworpen door MVRDV en wordt ontwikkeld door Maarsen Groep. Bij dit project is Frontwise Facades betrokken als geveladviseur.

De gebouwen die we ontwerpen zouden lang mee moeten gaan, vindt architect Ronald Janssen van het gelijknamige architectenbureau. Dat is in zijn ogen pas echt duurzaam. En om dat te bereiken moeten gebouwen meer kunnen huisvesten dan het huidige gebruik alleen. Daarvoor moet het casco generiek zijn. En tegelijkertijd moet het gebouw perfect in zijn context passen, moet er volop daglicht binnenvallen, en moet het een gelaagde en verfijnde gevel hebben.

In de binnenstad van Amsterdam heeft Ronald Janssen Architecten een aantal bijzondere woongebouwen ontworpen. Met de transformatie van De Tandwielenfabriek tot een serie loftwoningen zo’n zeven jaar geleden kreeg architect Ronald Janssen met zijn team voor het eerst brede erkenning. Ondertussen groeit het portfolio van het bureau gestaag en werden de twee nieuwste woongebouwen – Fokke Simonszstraat 61 en Foeliestraat 2-4 – allebei genomineerd voor de prijs voor Woongebouw van het Jaar.

In de podcast worden de ontwerpen van deze woongebouwen besproken en ontstaat daaromheen een beeld van de benadering van Janssen. Ieder project wil hij zó goed maken dat het werkelijk lang meegaat. Dat betekent het ontwerpen van een casco dat meer toelaat dan het in eerste instantie beoogde gebruik. Het betekent ook dat de ruimtelijke kwaliteit van ieder project zo goed moet zijn, bijvoorbeeld doordat er volop daglicht binnenvalt, dat die ook op de de lange termijn gewaardeerd wordt. En het betekent ook dat het gebouw perfect in zijn context moet worden ingepast en in zijn gevel zowel gelaagd als verfijnd moet zijn.

Om dit alles te bereiken stelt Janssen zich aan het begin van het ontwerpproces juist heel flexibel op en kan hij het ontwerp nog radicaal omgooien. Pas als het volledige krachtenveld rond het project in beeld is, kan het project werkelijk uitkristalliseren. Vervolgens wil Janssen ook tot op de bouwplaats bij een project betrokken blijven. Dat is niet voor niets. Die aandacht voor het maken is terug te zien in de fijnzinnige materialisering en detaillering van de projecten.

Naast projecten in Nederland werkt Ronald Janssen Architecten ook aan een serie villa’s in de bergen net buiten Malaga in het zuiden van Spanje. Iedere villa volgt grofweg de hoogtelijnen van de helling waarop die ligt en is enigszins verzonken in de grond. Het landschap rond de villa’s wordt zoveel mogelijk in tact gelaten. Daartoe zijn de terrassen met zwembaden opgenomen in de compacte bouwvolumes. Ook wordt de natuur waar de mogelijk is over de villa’s heen getrokken. Verder zorgen grote overstekken voor de nodige schaduw in de woningen en de buitenruimtes en maken patio’s in de hellingen het mogelijk om de woningen ook natuurlijk te ventileren. Momenteel zijn er zeven van dergelijke villa’s in aanbouw.

Hier in Nederland werkt Janssen met zijn team ondertussen aan steeds grotere projecten. In het stationsgebied van Delft werkt hij aan een woontoren met onderin arthouse bioscoop Lumen. Die bioscoop krijgt daarbij zo’n structuur, ook in de gevel, dat die in de toekomst ook getransformeerd kan worden tot iets anders. Op Oostenburg in Amsterdam werkt Janssen aan verschillende woongebouwen en daar heeft hij bijzondere aandacht voor de plint. Voor de stad is die ontzettend belangrijk en ook daar vindt hij het cruciaal dat die plint in de tijd allerlei verschillende functies kan krijgen. Want met architectuur leggen we de vorm van de stad dan wel vast, de manier waarop die stad gebruikt wordt verandert continu.

Deze podcast wordt mede mogelijk gemaakt door AGC.

Toren van Babel is een maandelijkse serie binnen de Architectenweb Podcast. Hierin praat architect Daan Roggeveen (MORE Architecture) met ontwerpers, ontwikkelaars en andere experts die allemaal hun eigen perspectief hebben op hoogbouw. Doel is het antwoord vinden op de vraag: hoe maak je nu een echt goed hoog gebouw? De tiende gast in deze serie is stedenbouwkundige en gebiedsontwikkelaar Riek Bakker.

Wie door Nederland rijdt, komt door de talloze plannen van Riek: de A4 met het dakpark bij Schiedam, Leidsche Rijn, de Kop van Zuid met de Erasmusbrug. In deze extra lange podcast vertelt ze over de start van haar carrière. Ze was mede-oprichter van bureau B+B en was daarmee al snel zeer succesvol. Ze vertelt hoe ze midden jaren tachtig vervolgens directeur werd van de dienst Stadsontwikkeling in Rotterdam en wat voor stad ze daar aantrof.

In de podcast vertelt Riek hoe ze te werk ging in Rotterdam en dan specifiek bij de ontwikkeling van de Kop van Zuid. Ze legt uit hoe de hoogbouw op de Wilhelminapier een bewust onderdeel was van de beoogde transformatie van Rotterdam en deelt haar uitgesproken visie op de manier waarop de stad momenteel doorontwikkeld wordt. Belangrijkste les: zie hoogbouw niet als incident, maar als onderdeel van een groter geheel.

Ook hebben we het over de nieuwe benadering van gebiedsontwikkeling die ze uitvond en het boek dat onlangs over haar leven en werk is verschenen – De Ruimte van Riek. Tenslotte deelt ze haar visie op de toekomstige inrichting van Nederland. Luisteren dus!

Toren van Babel wordt mede mogelijk gemaakt door Stichting Hoogbouw.

Idee & Presentatie: Daan Roggeveen (MORE Architecture)
Productie & Techniek: Lieven Heeremans
Muziek: Job Roggeveen
Reacties: [email protected]